De patiënt

Graag stellen we je voor aan onze doelgroep. Een groep (fictieve) mensen die we bij Fysio Jansen in de dagelijkse praktijk tegenkomen en behandelen. Mocht je jezelf of iemand in je omgeving herkennen in onze doelgroep, weet dan dat we iets kunnen betekenen!

Frans V. (fictief) een 84-jarige man. Deze rasoptimist wordt bij voorkeur met zijn voornaam aangesproken en ‘u’ vindt ie voor oude mensen, niet voor hem dus. Frans is al 58 jaar gelukkig getrouwd en woont met zijn echtgenote in een hoekwoning met drie verdiepingen. Het echtpaar woont hier al 44 jaar en als het aan hen ligt, blijven ze hier tot hun dood. Er zijn drie kinderen, twee schoonkinderen vijf kleinkinderen en een achterkleinkind. De familie onderhoudt warme banden met elkaar.

Frans was in zijn vroegere leven timmerman. Hij stelde hoge eisen aan zichzelf. “Ik maak het goed, of ik maak het niet” was zijn motto. In zijn vrije tijd trapte hij graag een balletje, toen hij dat zelf niet meer kon vanwege een slechte knie, werd Frans jeugdtrainer. Dat heeft hij met heel veel plezier gedaan tot ver na zijn pensionering.

De afgelopen tien jaar merkte Frans dat hij lichamelijk achteruitging. Hij is niet het type om te klagen, hij probeert de zon in het leven te blijven zien. Hoewel het hem verdriet doet dat hij van steeds meer activiteiten afscheid moet nemen, zit hij niet bij de pakken neer. Frans is er trots op dat hij zijn rijbewijs nog heeft en rijdt graag auto. Samen met zijn vrouw doet hij een paar keer per week boodschappen. Ook biljart hij wekelijks in het nabijgelegen bejaardenhuis en bezoekt hij zijn broer die in een paar dorpen verderop woont geregeld. Thuis rommelt Frans graag wat in zijn schuurtje.

Drie maanden geleden heeft Frans een beroerte gehad. Hij heeft een week in het ziekenhuis gelegen en ging daarna naar een revalidatieafdeling. Inmiddels is hij weer thuis.

Rogier Toller is 51 jaar en werkt fulltime als communicatiespecialist bij een woningbouwvereniging. Rogier is gescheiden van de moeder van zijn twee kinderen. Samen met z’n puberzonen (die om de week bij hem zijn) en nieuwe partner met haar drie kinderen, vormt Rogier een samengesteld gezin.

Aan ambitie ontbreekt het Rogier niet. Wat hij doet, doet ie goed. Hij is een gewaardeerde collega, sociale vriend, hoffelijke partner en betrokken vader. Om zijn hoofd leeg te maken loopt Rogier graag hard. Zo’n drie keer per week rent hij 15 kilometer en hij heeft vorig jaar de marathon van New York uitgelopen.

Sinds enkele maanden heeft Rogier last van zijn rug, dit belemmert hem in zijn dagelijks leven. In eerste instantie hielp paracetamol nog redelijk maar toen zijn partner hem erop wees dat hij die wel erg vaak nam, besloot hij dat het tijd was om de klachten aan te pakken in plaats van deze te onderdrukken.

Hetty W. (fictief) is 69 jaar en woont met haar man in een huurappartement op de begane grond. Het echtpaar heeft vier kinderen. Met twee van hen is het contact goed, de andere twee zien ze zelden.

Hetty rookt al sinds haar jeugd, haar man is er enkele jaren geleden mee gestopt maar haar lukt dat – ondanks diverse pogingen-  niet. Ze heeft wel sterk geminderd, voorheen rookte ze een pakje per dag, nu nog maar 8 sigaretten.

Na de geboorte van de kinderen, zorgde Hetty voor hen en het huishouden. Onder schooltijd had ze wat poetsadresjes om de huishoudpot een beetje te spekken. Dit werk deed ze zwart, daarom moeten zij en haar man nu rondkomen van een klein pensioen. Ze hebben het niet slecht, maar kunnen zich geen gekke dingen veroorloven.

Hoewel Hetty nooit aan sport gedaan heeft, ging ze wel vaak lopend of fietsend ergens naar toe. De laatste tijd doet ze dat een stuk minder en alleen nog met de fiets, omdat lopen hevige pijn veroorzaakt.

Mia B. (fictief) is 28 jaar en woont sinds anderhalf jaar samen met haar vriend.

Als kind werd ze gepest omdat ze ‘dik’ was. Hoewel ze niet graag terugkijkt op deze tijd, heeft het haar persoonlijkheid gesterkt. Toen Mia na de middelbare school verhuisde naar Eindhoven waar ze de TU deed, besloot ze dat ze niet alleen aan haar studie maar ook aan haar lichaam ging werken. Zo’n drie keer per week was ze te vinden in de sportschool op de campus. Ze was verbaasd over het goede gevoel dat het sporten haar gaf, voor het eerst in haar leven voelde ze zich fit. Naarmate de kilo’s verdwenen, groeide haar gevoel van eigenwaarde.

Toen Mia na vijf jaar klaar was met studeren en een baan vond, had ze het moeilijk. De intensieve werkdagen eisten hun tol. Ze at onregelmatig en had geen puf meer om te sporten. Ze raakte in de haar bekende vicieuze cirkel. Er ging een jaar voorbij eer ze dit toegaf, ze zette toen de knop om. Mia vond een baan die beter bij haar past en ze pakte het sporten weer op. Twee keer per week gaat ze naar de sportschool en elke zondag loopt ze met de lopersgroep.

Hoewel Mia lekker in haar vel zit en een gezond gewicht heeft, zijn er in de sportschool steeds meer oefeningen die klachten geven. Na het lopen heeft ze regelmatig een dikke knie.

Pieter P. (fictief) is 76 jaar. Op zijn 64^ste stopte hij met zijn werk als docent Frans op een VMBO-school, hij wilde tijd hebben om te genieten van het leven. Samen met zijn vrouw wilde hij reizen door Europa. Om dit mogelijk te maken verruilden ze hun ruime tweekapper voor een bescheiden appartement. Het stel kocht een camper, niets kun hun geluk in de weg staan.

Toch liep het anders want plotseling viel Pieter erg af. In eerste instantie maakte hij zich geen zorgen, het zou wel komen door zijn nieuwe ritme dacht hij. Toen hij ook vage buikklachten kreeg, ging hij toch maar naar de huisarts. Deze verwees hem naar de internist en zo belandde Pieter in de medische molen. Al snel kreeg hij te horen dat het niet goed was. Er was sprake van darmkanker, dit was kort voor zijn 66^ste verjaardag.

Hoewel de kanker al in een gevorderd stadium was, sloeg de behandeling goed aan. Na bestraling werd er een operatie uitgevoerd, de tumor werd verwijderd en er werd een stoma geplaatst. Het wondherstel verliep wat moeizaam maar dankzij de inzet van een wondverpleegkundige kwam het na een half jaar toch goed.

Pieter had flink ingeleverd qua kracht en conditie, maar hij is er het type niet voor om zich uit het veld te laten slaan. Hij begon met wandelen en schreef zich in voor fysiofitness

Jarenlang leek er geen vuiltje aan de lucht, Pieter en zijn vrouw trokken er geregeld op uit met hun camper en ze genoten van het leven. Toen Pieter een zwaar gevoel kreeg in zijn rechterbeen, dacht hij dat dit door de leeftijd kwam. Hij maakte zich weinig zorgen en deed het wat rustiger aan. Toen zijn been ook dikker werd vond hij dit wel een reden om ermee naar de huisarts te gaan, die zei hem dat hij oedeem in zijn been had.

Rick van der L. (fictief) is 38 jaar, getrouwd, vader van drie jonge kinderen en van het type niet kletsen maar werken. Als kind verleende hij al hand en spandiensten in het rundveebedrijf van zijn ouders. De keuze om hen op te volgen lag dan ook voor de hand. Na het afronden van de HAS nam Rick steeds meer taken op zich, vier jaar geleden nam hij het bedrijf volledig over.

Het boerenbestaan op zich vindt Rick het mooiste dat er is, hij zou niet anders willen. Waar hij wel last van heeft, is de dreiging van de steeds striktere regels die de overheid oplegt. Rick heeft hier een duidelijke mening over.

Om te ontspannen en om fit te blijven doet Rick twee keer per week aan fitness, daarnaast trapt hij wanneer de tijd dit toelaat graag een balletje in het veteranenvoetbalteam.

Sinds ongeveer een jaar heeft Rick last van een zeurend gevoel in zijn rug, de ene keer erger dan de andere. Hij heeft dit eerst genegeerd en daarna geprobeerd het zelf op te lossen door middel van zijn fitnesstraing. Toen dit niet hielp ging hij naar een fysiotherapeut. Deze zei dat de pijnklachten in zijn rug veroorzaakt werden door een verkeerde houding. Rick kreeg oefeningen mee, die leken een beetje te helpen maar leverden uiteindelijk ook niet het juiste resultaat op. Rick bleef achter met een onbevredigd gevoel, hij deed al zoveel aan beweging en zag niet in waarom nog meer beweging zou helpen om hem beter te maken. Het vertrouwen in fysiotherapie was hij kwijt, daarom ging hij op zoek naar een andere manier om van de klachten af te komen.